سازي است كه مانند سنتور توسط ضربۀ چكش بر روي سيم به صدا در مي­آيد.

پيانو جعبۀ بسيار بزرگي است كه به دو شكل مختلف ساخته شده است يكي آن كه در فارسي به نام «پيانو رويال» مصطلح شده،‌كه عبارت است از جعبۀ بزرگ سه ضلعي، بر روي سه پايۀ قطور، و سيم­ها به طور افقي در داخل جعبه كشيده شده­اند و چكش­ها از زير به سيم­ها برخورد مي­كنند، و ديگريكه جعبۀ آن كوچك­تر و قائم است و سيم­ها عمودي و از پائين به بالا قرار گرفته­اند، در اين يك چكش­ها از جلو به سيم­ها ضربه مي­زنند. براي هر صوت پيانو يك چكش، يك شستي و يك دستگاه وصل كنندۀ آنها و (مانند سنتور) سه سيم در ناحيۀ زير، دو سيم در ناحيۀ بم و يك سيم كلفت در ناحيۀ خيلي بم براي هر صوت تعبيه شده است.

در ضلع جلوي نوازنده رديف شستي­ها قرار دارد. هر شستي به ياري مكانيسم مخصوصي در داخل پيانو به چكش متصل است كه با كوبيدن روي شستي، چكش نيز به سوي سيم مربوط پرتاب شده، به آن برخورد كرده آن را به ارتعاش وا مي­دارد و خود كمي به عقب بر مي­گردد تا مانع ادامۀ ارتعاش سيم نشود.

به مجرد آن كه انگشت نوازنده از روي شستي برداشته شود،‌ نمد خفه كن به سيم­ها مي­چسبد و سيم مرتعش را از ارتعاش باز مي­دارد.

جلوي پاهاي نوازنده دو يا سه پدال تعبيه شده، پدال سمت راست، مانع كار دستگاه خفه كن مي­شود. در نتيجه سيم مربوطه، حتي پس از برداشتن انگشت از روي شستي، به ارتعاش ادامه مي­دهد تا به تدريج خود به خود از ارتعاش بازماند. پدال سمت چپ سبب مي­شود كه نواري از نمد بين سيم و چكش بر روي سيم، صوتي خفه و كم صدا ايجاد كند. در پيانوهاي سه پداله، پدال وسط نيز مجموعاً چكش­ها را كمي به راست مي­راند تا چكش كوبنده فقط به يكي از سيم­هاي سه گانۀ همكوك برخورد كند.

اين عمل موجب «ظريف شدن و كم صدائي» صوت حاصل مي­گردد. وسعت صداي پيانو عبارتست از هفت اكتاو يا كمي بيشتر، به علت بزرگي وسعت صداي پيانو، نت نويسي آن بر روي دو حامل صورت مي­گيرد، كه معمولاً حامل زيرين (حامل بم يا كليد «فا») براي اجرا با دست چپ و حامل بالايي (حامل زير با كليد «سل») براي اجرا با دست راست اختصاص يافته است.